Pięćdziesiąt twarzy Greya

Tytuł polski: Pięćdziesiąt twarzy Greya

Tytuł oryginalny: Fifty Shades of Grey
Ocena na Filmweb: 4,7/10
Ocena na IMDb: 4,2/10



Widziałam. Dopiero teraz, tak długi czas po premierze. Nie byłam entuzjastką filmu, nie czekałam z utęsknieniem. Nie leciałam na łeb na szyję do kina w dniu jego premiery.
Ale jestem mile zaskoczona po jego obejrzeniu.

Myślę, że można wyróżnić dwie, no trzy, grupy odbiorców tego filmu: zagorzałych wielbicieli, ściślej mówiąc wielbicielek, osoby neutralne, no i oczywiście hejterzy (nic odkrywczego, można tak sklasyfikować praktycznie wszytko). Osoby zakochane w książkach pani E. L. James były filmem rozczarowane, a hejterzy... no cóż. Idziesz na pisiąt twarzy, na to g*wno? Po*ebało? Nic nowego.
Ja zaliczam się do grupy, która nie znała historii, nie jarało mnie też wyjście do kina. Oczywiście ciekawiło mnie o co w tym wszystkich chodzi, ale bez napinki.
No i w końcu nadszedł ten dzień. Jestem świeżo po. Pierwszą połowę nawet dwa razy widziałam, bo poprzedniego dnia miałam problem z załadowaniem filmu. Moje odczucie po obejrzeniu?
Ogłaszam to wszem i wobec. Podobało mi się Pięćdziesiąt twarzy Greya. Daleko mi do krytyka, ale według mnie nic aż tak złego w tym filmie nie było. Aktorzy okej. Scenariusz też. I nie uważam też, że to porno dla mamusiek (nie jestem pewna czy akurat ten zarzut dotyczy równie z filmu). Podobał mi się Jamie Dornan w roli Christiana Greya, Dakota Johnons jako Anastesia Steele również wypadła dobrze. Będę ich bronić przeciw zarzutom, że grali jak deski.

Fabuła może i nie jest za bardzo oryginalna. Zwykła dziewczyna i przystojny miliarder, wielka miłość, nie może być inaczej. Ale sekret pana Greya czyni tą historię w pewnym sensie wyjątkową. Podobało mi się też zachowanie dziewczyny. Zakochana, ale nie ślepa. Tak trzymać :)

Podsumowując, leci okejka, Pięćdziesiąt twarzy Greya. Czekam na dalszy ciąg. Pójdę do kina. A co?

Coma Symfonicznie w Krakowie

Kiedy kupiłam bilet w grudniu, to te trzy miesiące dzielące mnie od spotkania z zespołem wydawały się niesamowicie długie. Ale w rzeczywistości zleciały bardzo, bardzo szybko.
W zawrotnym tempie wyprzedały się również bilety na koncert. Już w połowie stycznia zabrakło wejściówek, w niewiele ponad miesiąc od rozpoczęcia sprzedaży. To bardzo dobrze pokazuje, jak dużym zainteresowaniem cieszy się symfoniczny projekt Comy.
Wielkie brawa dla organizatorów koncertu - Galicja Productions. Zrobili świetny prezent fanom, a w szczególności tym z Krakowa.


Moją relację zacznę może od samego miejsca koncertu, czyli Centrum Kongresowego ICE Kraków. Budynek z zewnątrz prezentuje się imponująco. Podobnie jest zresztą jak i wewnątrz. Przestronne korytarze utrzymane są w stylistyce biało czerwonej, nadaje to miejscu niepowtarzalny charakter. Zgrabnie została tam połączona nowoczesność z klasyką.
Sam koncert miał miejsce w sali audytoryjnej. Było to wielopoziomowe pomieszczenie z różnej wielkości balkonami dla widowni. Połączenie jasnego drewna z czerwonym kolorem siedzeń, nadawało sali elegancki wygląd. I nie ma co ukrywać, sala robiła imponujące wrażenie.
Nawet sam Piotr Rogucki stwierdził, że jeszcze nie grali w tak ładnym miejscu.

Miasteczko Nonstead

Miasteczko Nonstead

Lubię kupować książki w marketach, bo zawsze można tam znaleźć coś ciekawego i na dodatek w atrakcyjnej cenie. "Miasteczko Nonstead" upolowałam w Auchan w krakowskiej Bonarce.
Z racji tego, że lubię czytać thrillery i kryminały zwróciłam uwagę na tą książkę. Widząc słowo strach na okładce jak i również "mroczny" opis na tylnej jej części stwierdziłam, że będzie to to, co lubię.

To Nonstead. To cholerne miasto kryje w sobie coś, co niszczy ludzi. Jeden po drugim.

Uwielbiam strach, Nie ma prawdziwszego uczucia od strachu. Ci, którzy uważają miłość za uczucie silniejsze nigdy się naprawdę nie bali.

Niestety muszę przyznać, że się trochę zawiodłam. Spodziewałam się czegoś więcej. Myślałam, że leżąca przede mną książka faktycznie wzbudzi we mnie strach. Z jednej strony ten strach będzie powstrzymywał od dalszego czytania, a z drugiej sprawi,